ANG Pasko ay isang mahalagang okasyon na ipinagdiriwang sa maraming bahagi ng mundo.
May malalim na mga ugat ang kasaysayan nito at naglalarawan ng iba’t ibang tradisyon at kultura mula sa iba’t ibang panig ng daigdig.
Ang unang pagdiriwang ng Pasko ay may mga kaugalian at ritwal mula sa iba’t ibang kultura at relihiyon. Ang pinakamalalim na ugat ng Pasko ay makikita sa tradisyon ng Kristiyanismo, kung saan ito ay isang panahon ng paggunita ng kapanganakan ni Hesu Kristo.
Ayon sa ebanghelyo nina Mateo at Lucas, ipinanganak si Hesus sa isang sabsaban sa Bethlehem, at ito ang pangunahing kaganapan na ipinagdiriwang tuwing Pasko.
Nag-evolve ito mula sa simpleng pagsilang ng Mesiyas hanggang sa mas modernong anyo ng pagdiriwang na ating kilala ngayon.
Noong ika-apat na siglo, ang Roma ay nagpasya na itakda ang Pasko bilang isang opisyal na kapistahan, at ito ay nagbigay-daan sa mas malawakang pagdiriwang nito sa buong imperyo.
Sa paglipas ng panahon, maraming tradisyon ang nadagdag sa pagdiriwang ng Pasko. Ang pagbibigay regalo, pagdiriwang ng mga misa de gallo, pag-aayos ng Christmas tree, at pangangaroling ay ilan lamang sa mga tradisyon na nagbigay ng kulay at kasiyahan sa okasyon.
Sa iba’t ibang kultura at bansa, may kanya-kanyang paraan ng pagdiriwang ng Pasko. Ang pagkakaiba-iba ng tradisyon ay nagbibigay buhay at kasaysayan sa pagdiriwang na ito.
Sa ilang lugar, ang Pasko ay mas nakatuon sa aspetong pagsilang ni Hesus habang sa iba naman, ito ay mas nagiging pambansang pagdiriwang na may kasamang masalimuot na paggunita sa kasaysayan at kultura ng bansa.
Ngayong modernong panahon, ang Pasko ay isang pagdiriwang ng pamilya, pagmamahalan, at pagbibigayan. Ang pagsilang ni Hesus ay patuloy na nagbibigay inspirasyon sa mga tao na magsilbing mabuti sa isa’t isa at magbahagi ng kasiyahan at pagmamahal.
Ang Pasko sa kasalukuyan ay isang pangunahing pagdiriwang na inaantabayanan ng maraming tao sa buong mundo. Ito ay isang pagkakataon upang magbigay ng regalo, maglaan ng oras sa pamilya, at ipakita ang pagmamahal at kabutihan sa kapwa. Ang kasaysayan nito ay patuloy na bumubuhay at nagbibigay saysay sa pagdiriwang na ito, na nagtataglay ng mga tradisyon at kahulugan na nasa puso at diwa ng mga tao.
Sa kabila ng mga hamon at pagsubok na kinakaharap ng ating lipunan, ang Pasko ay nagiging sentro ng pag-asa at inspirasyon.
Ang diwa ng pagiging mapagbigay ay tila mas bumabalot sa paligid sa okasyon at nagbibigay ng liwanag sa mga pusong kahit saglit ay napapabigla sa pagdiriwang ng kapwa.
Ito’y nagiging pagkakataon din upang isantabi ang ating mga alalahanin at maglaan ng panahon sa piling ng pamilya at mga kaibigan. Ang Pasko ay hindi lamang tungkol sa paggunita ng kasaysayan ng pagdating ni Hesu Kristo, kundi higit sa lahat, ito’y tungkol sa pagkakaisa at pagbibigay halaga sa mga bagay na tunay na mahalaga sa buhay.
Subalit, kahit na may kahalagahan ang Pasko, hindi natin dapat itong limitahan sa isang panahon lamang. Ang espiritu ng Pasko ay isang huwaran na maaari nating isabuhay sa buong taon o kahit araw-araw. Ang pagiging mapagbigay, pagmamahal sa pamilya, at pagtutulungan para sa ikabubuti ng lahat ay mahalaga na dapat nating isanib sa ating pang-araw-araw na pamumuhay.
Sa kabila naman ng mga magagandang aspeto ng Pasko, hindi natin dapat kalimutan ang mga nangangailangan at mga nawawalan ng pag-asa. Ito’y panahon din ng pagtulong at pag-aambag sa mga proyektong makakatulong sa mga nangangailangan. Ang pagbabahagi ng ating biyaya ay nagiging mas makabuluhan kung ito’y magiging daan upang makapagdulot ng pag-asa at pag-asa sa kapwa.
Nawa’y muling magningas sa ating mga puso ang liwanag ng Pasko, at ito’y magsilbing tanglaw sa ating landas sa pagtataguyod ng isang mas masigla, mapagkalinga, at mas makatarungang lipunan.